Jednostki samorządowe
Kotuń
Nazwa jednostki: Gmina Wiejska Kotuń
Dane teleadresowe:
Urząd Gminy w Kotuniu, ul. Siedlecka 56 c, 08-130 Kotuń
tel. (25) 641 43 83, fax (25) 632 78 30
e-mail: ug@kotun.pl
Strona www: www.kotun.pl
Powierzchnia: 150 km2
Liczba mieszkańców: 8 300
Położenie geograficzno-przyrodnicze: Od 1.01.1999 roku, w związku z wejściem w życie nowego podziału administracyjnego kraju, gmina Kotuń znajduje się w nowo utworzonym powiecie siedleckim, należącym do woj. mazowieckiego. Od zachodu graniczy z gminami Mrozy i Kałuszyn, od północy z gm. Grębków i Mokobody, od wschodu z gm. Siedlce oraz od południa z gm. Skórzec i (na bardzo krótkim odcinku) z gm. Wodynie.
Gospodarka, przemysł, rolnictwo, inwestycje: Gmina Kotuń zajmujaca 150 km2 należy do gmin średniej wielkości. Gminę zamieszkuje 8.591 osób w 32 miejscowościach. Podstawowe wskaźniki demograficzne kształtują się na poziomie średniej dla obszarów wiejskich byłego woj. siedleckiego. Warunki mieszkaniowe w gminie są dosyć dobre, a tempo budownictwa mieszkaniowego jest większe niż na innych obszarach wiejskich byłego woj. siedleckiego. Warunki naturalne do rozwoju produkcji rolnej są słabe, a poziom rozwoju rolnictwa określany jest jako średni. Przez teren gminy przechodzą główne krajowe szlaki komunikacyjne: droga międzynarodowa Świecko-Terespol oraz linia kolejowa Kunowice-Terespol z trzema przystankami na terenie gminy. Przez teren gminy przechodzi linia wysokiego napięcia 110 kV relacji Miłosna-Mińsk-Kotuń-Siedlce oraz magistralna telekomunikacyjna linia światłowodowa relacji Warszawa-Siedlce-Terepol, przebiegająca wzdłuż drogi krajowej KDK2.
Historia, dziedzictwo i kultura: Kotuń leży w środku międzyrzecza Kostrzynia i Liwca, w Obniżeniu Węgrowskim, dzielącym na dwie części Wysoczyznę Siedlecką. Przepływa tędy ze wschodu na zachód niewielka rzeczka Świdnica, stanowiąca dopływ Kostrzynia. Dawniej dolina jej była bardzo bagnista, zwłaszcza na przestrzeni od Opola do Kotunia. już w czasach współczesnych znaczny obszar bagnisk został uregulowany i założono tu rozległe stawy rybne 1/. W dniu 4.07.1984 roku utworzo- no rezerwat faunistyczny Stawy Broszkowskie, obejmujący wschodnią część kompleksu stawów z przylegającymi do niego lasami i niewielkimi fragmentami łąk, o łącznej powierzchni 266,03 ha2. Tereny Kotunia, stanowiące w XIX wieku własność rodziny Chłusowiczów herbu Gozdawa, rozciągały się po obu stronach środkowego biegu rzeki Świdnicy. Dziś na północ od rzeki jest odrębne sołectwo Józefin (dawna nazwa Zagać). Miejscowość Kotuń rozciąga się na południe od doliny, aż na dość silnie pofalowane tereny polodowcowej równiny denudacyjnej, przechodzące w pasy wydm o przebiegu równoleżnikowym. Dominują tu zdecydowanie lekkie gleby bielicowe, wytworzone na podłożu gliny zwałowej. Z kolei tereny niżej położone (np. dolina rzeki Świdnicy) zdominowane są przez cięższe gleby torfowo-bagienne. Na południe od Kotunia występują partie zwartego lasu. Wśród drzewostanu dominuje sosna, choć spotkać można tu jeszcze partie lasu o naturalnym, mieszanym charakterze Nazwa miejscowości składa się z prasłowiańskiej nazwy kota i przyrostka -uń, który formował nazwy topograficzne i inne, nie odosobowe: Białuń, Wieluń. Był on wariantemun (jak w piołun). Prasłowiańska nazwa kota oznaczała pomieszczenie dla małych zwierząt, skąd pochodzi staropolski wyraz kociec i wreszcie polski kojec. Nazwa wskazuje na istnienie miejscowości już około 3000 lat, gdyż za Prasłowian uważa się ludność kultury łużyckiej, zamieszkującej tereny dzisiejszej Polski od około 1500 do 500 lat przed narodzeniem Jezusa Chrystusa.
ul. Jagiellońska 26
03-719 Warszawa
tel. (+48 22) 5979-100
fax (+48 22) 5979-290
e-mail: urzad@wrotamazowsza.pl
w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013.